Niewydolność serca a nerki

Niewydolność serca to stan wywołany nieprawidłową budową lub czynnością serca, co doprowadza do niewystarczającego przepływu krwi w organizmie. Do częstych przyczyn niewydolności serca należą:

• zawał serca,
• nadciśnienie tętnicze,
• choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa),
• choroby zastawek serca.

Mimo anatomicznego oddalenia w organizmie człowieka serce i nerki są ze sobą bardzo związane pod względem wykonywania swojej pracy. Niewydolność serca wywiera niekorzystny wpływ na czynność nerek. Z drugiej strony, pogorszenie czynności nerek powoduje lub pogłębia nieprawidłowe działanie serca i układu krążenia.

Zmniejszenie wyrzutu krwi przez serce o 15-20% powoduje zmniejszenie przepływu krwi przez nerki o blisko 50%. Kłębuszki nerkowe są bardzo wrażliwe na niedotlenienie i tym samym nawet niewielkie zmniejszenie dopływu krwi może wywołać ostrą niewydolność nerek. Występuje wówczas zmniejszenie tzw. przesączania kłębuszkowego (wartości GFR) co objawia się zmniejszeniem ilości wydalanego moczu i narastaniem obrzęków ciała.

Upośledzona czynność nerek u chorych z niewydolnością serca znacząco pogarsza rokowanie i zwiększa ryzyko zgonu. Niewydolność nerek wymaga innego podejścia w planowaniu leczenia niewydolności serca gdyż wzrasta ryzyko działań niepożądanych leków stosowanych w terapii i wymagane jest dostosowanie ich dawek do pracy nerek. Część leków powinna zostać zmieniona na inne. Zalecane jest aby pacjenci, leczący się kardiologicznie z powodu niewydolności serca, mieli okresowo oznaczaną kreatyninę i mocznik we krwi, obliczaną wartość GFR oraz wykonywane badanie ogólne moczu i poziom albuminy w moczu.