Cukrzycowa choroba nerek

Cukrzycowa choroba nerek (dawniej nefropatia cukrzycowa) to uszkodzenie nerek, które rozwija się w wyniku zwiększonego stężenia glukozy we krwi u chorych na cukrzycę. Dotyczy średnio co trzeciej osoby z cukrzycą typu 1 i co drugiej osoby z cukrzycą typu 2. Rozwija się zwykle po kilku latach trwania cukrzycy.  Jeśli choroba nie zostanie odpowiednio wcześnie rozpoznana i leczona, niewydolność nerek może osiągnąć stadium schyłkowe. Konieczna jest wówczas dializoterapia lub przeszczepienie zdrowej nerki.

Pierwszym objawem uszkodzenia nerek jest obecność niewielkiej ilość albuminy w moczu. Potem pojawia się białkomocz, rośnie kreatynina we krwi i zmniejsza się wartość parametru eGFR (wielkość filtracji kłębuszkowej). Cukrzycowa choroba nerek często współistnieje z innymi powikłaniami cukrzycy, takimi jak retinopatia cukrzycowa, nadciśnienie tętnicze, uszkodzenie nerwów, choroba wieńcowa serca i choroba naczyniowa ośrodkowego układu nerwowego.

Lekarz rozpoznaje cukrzycową chorobę nerek u pacjenta z cukrzycą na podstawie badania moczu pod kątem obecności albuminy. Na badanie należy się zgłosić zaraz po rozpoznaniu cukrzycy typu 2 oraz najpóźniej po 5 latach trwania cukrzycy typu 1. Stężenie albumin powinno się oznaczać w pierwszej rannej próbce moczu. Jeżeli wynik jest dodatni to należy w okresie następnych 3—6 miesięcy wykonać jeszcze dwa badania. Cukrzycową chorobę nerek rozpoznaje się, gdy wyniki co najmniej dwóch z trzech wykonanych badań moczu są nieprawidłowe. Jej wystąpienie pogarsza rokowanie u pacjenta z cukrzycą i zwiększa ryzyko zgonu z powodu powikłań naczyniowych.

Postęp uszkodzenia nerek jest szybszy u osób

• ze złą kontrolą cukru we krwi
• z nadciśnieniem tętniczym,
• z otyłością
• z zaburzeniami lipidowymi
• palących papierosy
• uprawiających mało ćwiczeń,
• spożywających dużo białka i soli.

Kluczowe znaczenie dla zahamowania lub zwolnienia postępu choroby nerek oraz innych powikłań cukrzycy są:

–     utrzymywanie prawidłowych wartości cukru we krwi,

• prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego w ciągu doby
• odpowiednia aktywność fizyczna,
• przestrzeganie właściwej diety
• nadzór specjalistyczny ze strony diabetologa i nefrologa.