Jak wygląda wizyta u neurologa dziecięcego?
Nie wszyscy potrafiliby określić, co dokładnie robi neurolog dziecięcy. Otóż jest on specjalistą zajmującym się chorobami i zaburzeniami atakującymi układ nerwowy u dzieci i młodzieży. Najczęściej występującymi u nich problemami z zakresu neurologii dziecięcej są: napady padaczkowe, problemy z mową, obniżone napięcie mięśniowe czy częste bóle głowy.
Kiedy z należy iść z dzieckiem do neurologa?
Zazwyczaj to pediatra kieruje rodzica z dzieckiem do neurologa. Jednak niektóre z objawów rodzice są w stanie zaobserwować sami i udać się do neurologa dziecięcego prywatnie. Z pewnością konieczna będzie konsultacja specjalistyczna, jeśli dziecko nie radzi sobie z trzymaniem przedmiotów czy ma problem z rozluźnieniem mięśni albo pojawią się u niego napady drgawkowe lub opóźnienia w rozwoju takich umiejętności, jak siadanie czy chodzenie lub mówienie.
U starszych dzieci na zaburzenia neurologiczne mogą wskazywać nadpobudliwość czy problemy z koncentracją, a także pojawienie się tików nerwowych jak np. drganie powieki. W wielu przypadkach wczesna diagnoza nieprawidłowości pozwala na leczenie i wpływa na dalszy, prawidłowy rozwój dziecka.
Jak wygląda badanie neurologiczne niemowlęcia?
Badanie neurologiczne rozpoczyna się od wnikliwego wywiadu dotyczącego zachowań malucha. Lekarz może zapytać o pozycję, w jakiej najczęściej śpi oraz o niepokojące odruchy, takie jak nadmierne, nienaturalne wyginanie ciała do tyłu.
Neurolog pyta też często o szczegóły przebiegu ciąży, stąd dobrze by matka miała ze sobą jej kartę. Ważne jest też to, czy dziecko przyszło na świat poprzez poród naturalny czy przez cesarskie cięcie i czy w czasie porodu doszło do jakichkolwiek komplikacji.
Dobry neurolog dziecięcy będzie również zadawał rodzicom pytania dotyczące ewentualnych chorób i problemów zdrowotnych, np. o epizody drgawek gorączkowych, urazy głowy czy neuroinfekcje.
Kolejnym etapem badania neurologicznego niemowlaka jest badanie fizykalne,
w którym bardzo ważna jest ocena obwodu, kształtu i symetrii czaszki, a także ocena stanu ciemiączka i szwów czaszkowych.
Lekarz sprawdza również prawidłowość bezwarunkowych odruchów dziecka. Do zbadania tzw. odruchów głębokich niezbędne jest delikatne uderzanie młoteczkiem w niektóre części jego ciała. Ponadto, neurolog wnikliwie bada malucha układając go w różnych pozycjach i kontrolując jego zachowanie, czasami trzymając go za same nogi lub umiejscawiając go w niefizjologicznym ułożeniu ciała.
W trakcie badania neurologicznego niemowląt sprawdzane są są również odruchy specyficzne dla tej grupy wiekowej, np. odruch Moro, polegający na tym, że po nagłym hałasie czy zmianie położenia dziecka, wyprostowuje ono kończyny górne i dolne, odchyla głowę do tyłu, a jego plecy wyginają się w łuk.
Lekarz bada również, czy u niemowlęcia występuje odruch chwytny czyli automatyczne zaciskanie palców przy drażnieniu dłoni oraz sprawdza odruch Babińskiego przez drażnienie stopy badanego.
Badanie u starszych dzieci
Badanie neurologiczne u dzieci starszych nie różni się zbyt od badania u osób dorosłych. Neurolog bada głowę dziecka, jego postawę, kończyny oraz sposób chodzenia. Dodatkowo sprawdza on czucie dziecka oraz jego odruchy, prosząc je w tym celu o wykonanie prostych ćwiczeń i określonych ruchów.
W trakcie badania neurologicznego następuje także ocena czynności nerwów czaszkowych, badanie objawów oponowych, badanie siły mięśniowej oraz odruchów ścięgnistych. W razie konieczności neurolog może wysłać również starsze dziecko na badania do psychologa klinicznego. Częścią badań neurologicznych u dzieci mogą być również badania pomocnicze i diagnostyczne: radiologiczne, laboratoryjn