Hemoroidy a siedzenie

Choroba hemoroidalna to często spotykany problem – szacuje się, że dotyczy nawet co drugą dorosłą osobą. Dotyka również wiele kobiet w ciąży, a ryzyko jej wystąpienia wzrasta wraz z wiekiem. W przypadku mało nasilonych objawów hemoroidy mogą być jedynie nieprzyjemną dolegliwością, która utrudnia codzienne funkcjonowanie. Jednak nieleczone, mogą przerodzić się w ostry stan zapalny, który wymaga interwencji chirurgicznej. Co warto wiedzieć o hemoroidach i jak je leczyć?

Co to są hemoroidy?

Hemoroidy lub inaczej guzki krwawnicze to tak naprawdę poduszkowate naczynia żylne zlokalizowane w odbycie i odbytnicy. To część anatomii każdego człowieka. W przypadku ich prawidłowego funkcjonowania, odpowiadają za kontrolę gazów i stolca, uszczelniając odbyt. Podczas defekacji guzki są dociskane do ścian jelita i odpływa z nich krew, dzięki czemu możliwe staje się wypróżnienie. 

Potocznie o hemoroidach mówi się w przypadku choroby hemoroidalnej, czyli przy żylakach odbytu. To stan, w którym guzki krwawnicze są patologicznie powiększone, a odpływ krwi z ich wnętrza jest utrudniony. W takiej sytuacji podczas oddawania stolca przestają przylegać gładko do ścian jelita i mogą być wypychane na zewnątrz. Powoduje to ich uszkodzenia, a w efekcie krwawienie i ból. 

Objawy żylaków odbytu

Żylaki odbytu to choroba, która postępuje stopniowo, dlatego wyróżnia się cztery stadia jej zaawansowania. W pierwszym z nich objawy mogą być niezauważalne. Sporadycznie pojawia się dyskomfort oraz niewielkie krwawienie. Im bardziej zaawansowany etap choroby hemoroidalnej, tym dolegliwości stają się bardziej uciążliwe i trudniejsze do zniesienia. Najbardziej charakterystycznymi objawami są:

• świąd,
• pieczenie,
• ból,
• obecność krwi (może się znajdować na powierzchni stolca, w muszli lub na papierze toaletowym),
• obecność śluzu w stolcu,
• uczucie niepełnego wypróżnienia.

Objawy choroby mogą nasilać się podczas długotrwałego siedzenia w jednej pozycji oraz długiego przesiadywania w toalecie. W przypadku ich wystąpienia należy niezwłocznie zgłosić się do swojego lekarza rodzinnego, który zdiagnozuje chorobę i skieruje na dalsze leczenie. 

Hemoroidy – jak leczyć?

Metoda leczenia choroby hemoroidalnej jest uzależniona od nasilenia objawów. W przypadku pierwszego stopnia rozwoju żylaków odbytu, zazwyczaj zalecane są naturalne metody wspomagające jej zatrzymanie. Warto również zmienić swój styl życia poprzez zwiększenie aktywności fizycznej i wprowadzenie diety bogatej w błonnik. Zalecane są nasiadówki oraz ciepłe kąpiele. W przypadku dyskomfortu i pojawienia się objawów bólowych zalecane jest również przyjmowanie leków o działaniu przeczyszczającym, które mają za zadanie zmiękczać stolec, by nie podrażniał dodatkowo powiększonych guzków krwawniczych. Jeśli hemoroidy wypadają podczas defekacji można zastosować leczenie metodą Barrona (gumkowanie odbytu) lub skleroterapię, czyli zastrzyki, które powodują obkurczanie się naczyń krwionośnych w odbycie. Jeśli natomiast objawy są bardzo nasilone, a guzków krwawniczych nie można wprowadzić z powrotem do odbytu, zalecane jest leczenie chirurgiczne, np. laserowe wycinanie hemoroidów. 

Hemoroidy w ciąży 

Hemoroidy są częstym problemem wśród kobiet ciężarnych. Najczęściej jednak pojawiają się w związku ze zmianami w ciele, a ich objawy ustępują po narodzinach dziecka. Na rozwój żylaków odbytu u kobiet w ciąży wpływają:

• ucisk rozwijającego się dziecka na żyły jamy brzusznej i miednicy, co ogranicza odpływ krwi z guzków krwawniczych odbytu,
• przewlekłe zaparcia,
• zmiany hormonalne.

Warto pamiętać, że w przypadku wystąpienia choroby hemoroidalnej kobieta w ciąży nie powinna przyjmować bez konsultacji z lekarzem żadnych leków. Wiele z nich może zawierać substancje aktywne, które są niebezpieczne dla nienarodzonego jeszcze dziecka. Zalecane są działania profilaktyczne, mające na celu złagodzenie objawów:

• stosowanie diety wysokobłonnikowej,
• większa ilość wypijanych płynów,
• umiarkowana aktywność fizyczna (zwłaszcza spacery),
• higiena okolic odbytu,
• unikanie długotrwałego siedzenia,
• unikanie silnego parcia na stolec. 

Jeśli tylko jest to możliwe, wszelkie interwencje chirurgiczne są odkładane na terminy po urodzeniu dziecka. W wyjątkowych sytuacjach, kiedy istnieje duże ryzyko powikłań, zabieg może być przeprowadzony wcześniej. Decyzja zależy od stanu zdrowia pacjentki oraz decyzji lekarza.